Ze drukte op de bel, tas in haar hand. Ongeduldig tikte ze
met haar voet op de grond. Het had haar bijna de hele middag gekost om die
stomme rode broek met een bijpassende gebloemde sjaal te vinden. Toen ze
eindelijk een rode broek in de juiste maat en een gebloemde sjaal die er niet
bij vloekte had gevonden, waren Tim en de rest natuurlijk al lang niet meer in
de stad. Ze had niet eens de moeite genomen om hem nog te appen. Ze belde nogmaals
aan. Eindelijk werd er opengedaan en verscheen Johan in de deuropening. Nog
geen paar seconde later klonk er het gerinkel van de telefoon. Johan keek even
om “Kom anders even binnen” nog voordat Lisa kon antwoorden was hij weg. De
voordeur stond nog open. Lisa twijfelde even, de woorden van Tim spookte door
haar hoofd, “Beloof me dat je voorzichtig
doet”. Hoe gevaarlijk kon het zijn om bij haar buurman naar binnen te gaan?
Hij kleedde dan wel misschien poppen aan, zette dieren op en gedroeg zich soms
vreemd, maar gevaarlijk? Nee, dat was hij niet. Toch?
Aarzelend liep ze naar binnen en sloot de deur. Ze liep door naar de woonkamer, maar zag dat hij daar niet was. Ze bekeek de woonkamer aandachtig. Lag daar op de bank nou een korte zwarte pruik? Wat moest hij daar nou weer mee? Misschien was het voor één van de poppen. Op de eettafel stond een uil die haar eng aanstaarde. Lisa schudde haar hoofd, “Maak jezelf niet gek Lies” zei ze zacht. Haar ogen vielen op de papieren, proppen en pennen die over de eettafel verspreid lagen. Lisa keek nog even om, maar zag haar buurman nergens. Ze liep op de tafel af en bekeek nieuwsgierig de papieren. Er was een blad waar wat regels op geschreven stonden, de meeste waren doorgekrast en onleesbaar.
Stil zat ze in een hoekje te schrijven. Haar korte zwarte haren hingen als een gordijn om haar gezicht. Ze had geen idee dat ik al minuten lang naar haar staarde. Door haar rode broek en witte blouse viel ze meteen op. Op de grond spotte ik haar gebloemde sjaal. Dat was precies wat ik nodig had.
De rest was onleesbaar. Het kleine stukje tekst zorgde voor rillingen op haar rug. Het had iets griezeligs. Naast dit blad lag een ander vel. Hier was een lijstje opgeschreven.
Coffee Corazon
Jonge vrouw - kort zwart haar, begin 30
Rode broek
Witte blouse
Zwarte leren jack
Gebloemde sjaal - lag op de grond
Druk aan het schrijven
Onderaan het lijstje was iets doorgekrast. Het was een klein woord. Lisa bekeek het aandachtig. Begon het woord met een L? Ze knipperde met haar ogen, maar het hielp niet. Het bleef onleesbaar. Ze legde het papier met het lijstje weer terug op dezelfde plaats en keek verder. Er lag zo veel op tafel. De papieren met een ander handschrift trokken haar aandacht. Dat was niet het hanenpootje van haar buurman. Lisa bestudeerde het handschrift, het kwam haar bekend voor. Haar ogen werden groot. Het was het handschrift van Lenie! Snel pakte ze de andere papieren. Ook deze teksten waren allemaal in het handschrift van Lenie. Wat moest Johan met de teksten van Lenie? Ze schoof wat papieren aan de kant waardoor wel een heel bekend schrift tevoorschijn kwam. Het was het schrift waarin Lenie altijd in Coffee Corazon schreef. Met trillende handen pakte Lisa het schrift op en slikte even. Wat moest Johan hier mee? Ze hoorde zijn voetstappen op de trap. Snel legde ze het schrift terug onder alle papieren. Op dat zelfde moment liep Johan de woonkamer in. “Sorry, waar waren we…” hij keek op, viel stil en keek haar vragend aan. Lisa draaide zich naar hem om en hield snel de papieren tas in de lucht. “Ik heb een rode broek en sjaal voor je gevonden” zei ze snel. Johan pakte de tas aan en keek er even in. “Nou uhh… dan ga ik maar weer” zei ze aarzelend. Voorzichtig liep ze de woonkamer uit. Ze hield haar hand op de deurklink toen ze hem haar naam hoorde roepen. Lisa versteende en kneep haar ogen dicht. Had hij door dat zij in zijn papieren had geneusd? Ze kon zijn voetstappen dichterbij horen komen. Even later voelde ze dat hij haar schouder vast pakte. “Gaat alles wel goed met je?” klonk zijn stem. Langzaam draaide ze zich om. Ze hoopte dat haar angst niet zichtbaar was. “Hoe zo?” vroeg ze hem. Haar stem trilde een beetje, maar gelukkig ging dat aan Johan voorbij. “Je vergeet je geld” hij viste het geld uit zijn broekzak en overhandigde het aan haar. Lisa probeerde vriendelijk te lachen, waarna ze snel de deur opende en naar buiten stapte. Toen ze hem de deur hoorde sluiten haalde ze opgelucht adem. Ze pakte haar telefoon en zag dat ze het berichtje wat ze die middag op school had ontvangen nog steeds niet had gelezen. Ze opende het bericht en liet haar ogen over de woorden glijden.
Doe voorzichtig Lies.
xx Tim
Aarzelend liep ze naar binnen en sloot de deur. Ze liep door naar de woonkamer, maar zag dat hij daar niet was. Ze bekeek de woonkamer aandachtig. Lag daar op de bank nou een korte zwarte pruik? Wat moest hij daar nou weer mee? Misschien was het voor één van de poppen. Op de eettafel stond een uil die haar eng aanstaarde. Lisa schudde haar hoofd, “Maak jezelf niet gek Lies” zei ze zacht. Haar ogen vielen op de papieren, proppen en pennen die over de eettafel verspreid lagen. Lisa keek nog even om, maar zag haar buurman nergens. Ze liep op de tafel af en bekeek nieuwsgierig de papieren. Er was een blad waar wat regels op geschreven stonden, de meeste waren doorgekrast en onleesbaar.
Stil zat ze in een hoekje te schrijven. Haar korte zwarte haren hingen als een gordijn om haar gezicht. Ze had geen idee dat ik al minuten lang naar haar staarde. Door haar rode broek en witte blouse viel ze meteen op. Op de grond spotte ik haar gebloemde sjaal. Dat was precies wat ik nodig had.
De rest was onleesbaar. Het kleine stukje tekst zorgde voor rillingen op haar rug. Het had iets griezeligs. Naast dit blad lag een ander vel. Hier was een lijstje opgeschreven.
Coffee Corazon
Jonge vrouw - kort zwart haar, begin 30
Rode broek
Witte blouse
Zwarte leren jack
Gebloemde sjaal - lag op de grond
Druk aan het schrijven
Onderaan het lijstje was iets doorgekrast. Het was een klein woord. Lisa bekeek het aandachtig. Begon het woord met een L? Ze knipperde met haar ogen, maar het hielp niet. Het bleef onleesbaar. Ze legde het papier met het lijstje weer terug op dezelfde plaats en keek verder. Er lag zo veel op tafel. De papieren met een ander handschrift trokken haar aandacht. Dat was niet het hanenpootje van haar buurman. Lisa bestudeerde het handschrift, het kwam haar bekend voor. Haar ogen werden groot. Het was het handschrift van Lenie! Snel pakte ze de andere papieren. Ook deze teksten waren allemaal in het handschrift van Lenie. Wat moest Johan met de teksten van Lenie? Ze schoof wat papieren aan de kant waardoor wel een heel bekend schrift tevoorschijn kwam. Het was het schrift waarin Lenie altijd in Coffee Corazon schreef. Met trillende handen pakte Lisa het schrift op en slikte even. Wat moest Johan hier mee? Ze hoorde zijn voetstappen op de trap. Snel legde ze het schrift terug onder alle papieren. Op dat zelfde moment liep Johan de woonkamer in. “Sorry, waar waren we…” hij keek op, viel stil en keek haar vragend aan. Lisa draaide zich naar hem om en hield snel de papieren tas in de lucht. “Ik heb een rode broek en sjaal voor je gevonden” zei ze snel. Johan pakte de tas aan en keek er even in. “Nou uhh… dan ga ik maar weer” zei ze aarzelend. Voorzichtig liep ze de woonkamer uit. Ze hield haar hand op de deurklink toen ze hem haar naam hoorde roepen. Lisa versteende en kneep haar ogen dicht. Had hij door dat zij in zijn papieren had geneusd? Ze kon zijn voetstappen dichterbij horen komen. Even later voelde ze dat hij haar schouder vast pakte. “Gaat alles wel goed met je?” klonk zijn stem. Langzaam draaide ze zich om. Ze hoopte dat haar angst niet zichtbaar was. “Hoe zo?” vroeg ze hem. Haar stem trilde een beetje, maar gelukkig ging dat aan Johan voorbij. “Je vergeet je geld” hij viste het geld uit zijn broekzak en overhandigde het aan haar. Lisa probeerde vriendelijk te lachen, waarna ze snel de deur opende en naar buiten stapte. Toen ze hem de deur hoorde sluiten haalde ze opgelucht adem. Ze pakte haar telefoon en zag dat ze het berichtje wat ze die middag op school had ontvangen nog steeds niet had gelezen. Ze opende het bericht en liet haar ogen over de woorden glijden.
Doe voorzichtig Lies.
xx Tim
Geen opmerkingen:
Een reactie posten